Budowa naszego kościoła rozpoczęła się w 2002 roku. Osoby, które nadały mu tak piękny wygląd, to: Stanisław Michel i Wiesław Kobyliński – architekci bryły kościoła, Marcin Szczepaniak – architekt wnętrz – i Stanisław Stryjewski – projektant i wykonawca witraży.

Zdjęcia z przebiegu budowy kościoła można obejrzeć tutaj.

Kilka słów o projekcie prezbiterium

Twoja wielka ufność ku Mnie zniewala Mnie do ustawicznego udzielania ci łask...

Miłość i miłosierdzie Moje nie zna granic". (Dz 718).

Światło Bożego Miłosierdzia, które Bóg zechciał niejako powierzyć światu
na nowo poprzez charyzmat Siostry Faustyny, będzie rozjaśniało ludzkie drogi w trzecim tysiącleciu. (Jan Paweł II, fragment homilii wygłoszonej podczas kanonizacji św. siostry Faustyny, 30 VI 2000)

Te dwa cytaty mogą stanowić niejako podstawę poniższych, krótkich rozważań o symbolice aranżacji wnętrza kościoła. Oczywiście prezbiterium to centrum przestrzeni liturgicznej, które ma swoje wymagania. Właściwie wyeksponowany ołtarz to sprawa najistotniejsza. Stół Słowa Bożego, miejsce przewodniczenia i ich dobre rozmieszczenie mają wpływ na przebieg akcji liturgicznej. Tabernakulum – miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu – wraz z lampką wieczną i światłem wokół budują nastrój sacrum. Każde wnętrze ma nawiązywać również do nazwy kościoła i parafii, w tym przypadku do postaci św. siostry Faustyny.

Apostołka Bożego Miłosierdzia, bo pod takim określeniem znana jest na świecie postać św. Faustyny, jest nieodłącznie związana właśnie z Bożym Miłosierdziem. Z kolei chrystocentryczny charakter prezbiterium sprawia, że w zasadzie najbardziej naturalnym motywem centralnym ściany głównej wydaje być się obraz Miłosierdzia Bożego. Kopia dzieła Adolfa Hyły z łagiewnickiego sanktuarium, obrazu, który niewątpliwie w ogromnym stopniu przyczynił się do rozwoju kultu Bożego Miłosierdzia na świecie, jest dość oczywistym wyborem. Postać Świętej z kolei, w formie rzeźby półprzestrzennej po prawej stronie, niejako przy samym centrum, ma wyrażać rangę zadania, które jej Bóg powierzył.

Symbolika obrazu, która nawiązuje do Śmierci, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia i Kapłaństwa Jezusa Chrystusa, ma swą kontynuację również poza ramami. Światło, „promienie miłosierdzia” rozchodzące się z przebitego serca, ogarniające cały świat, czerwony kolor krwi, także w lampce wiecznej, cierń w ołtarzu, a także inne symbole eucharystyczne, są związane z Ofiarą Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana, Pana i Zbawiciela. Kamień, jako podstawowy materiał użyty w kompozycji, a w szczególności kamienna płyta ołtarza, czyli tzw. mensa, nawiązuje do Chrystusa jako „kamienia węgielnego”. W samym ołtarzu soborowym występuje również symbol Serca Jezusowego w pewnej stylizowanej formie – co również nawiązuje do tematyki Miłosierdzia - bowiem właśnie z tego serca wypłynęły krew i woda.

Współczesny (a więc autentyczny, będący świadectwem naszych czasów) charakter wnętrza, podkreśla forma krzyża ołtarzowego, kojarzona z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. To on z kolei był wielkim orędownikiem Bożego Miłosierdzia i to on wyniósł na ołtarze Siostrę Faustynę Kowalską, głosicielkę prawdy o nieskończonej miłości Boga do człowieka.

Całość kompozycji ma formę lekko dynamiczną, jak rozwijający się za przyczyną Świętej Faustyny kult Miłosierdzia Bożego. Motyw centralny w charakterze raczej wertykalnym kieruje nasze spojrzenie ku górze, ku Bogu, przecinające go promienie otwierają kompozycję i symbolizują nieskończoność obszaru działania Miłosiernego Boga.

 

I... kilka słów o witrażach

Oddajmy głos projektantowi: